Çoçuğun Duası

Bir anne kucağına oğlunu almış yürüyordu. Hava gü- zel olduğu için hem kendisi yürüyor hem de çocuğuna hava aldırıyordu. Yeşillik bir yere gidip oturdular. Anne, oğlunu oynaması için yeşilliğe bıraktı. Çocuk, uzun süre oynayıp durdu. Sonra ağlamaya başladı. Karnı acıkmıştı. Anne,

– Benim oğlumun karnı mı acıkmış! Gel oğlum seni emzireyim, diyerek oğlunu kucağına aldı. Çocuğun süt saati gelmişti. Çocuk annesini emerken bu sırada anne- sinin gözü ileride atının üzerinde seke seke giden bir gen- ce takıldı. Ona çok imrendi. Çünkü delikanlı boylu-poslu, önemli bir insana benziyordu.

Anne,

– Allah’ım! Benim oğlumu da büyüyünce bu delikanlı gibi yap, diye dua etti. Bu sırada çocuk emmeyi bıraktı ve olağanüstü bir şekilde konuşmaya başladı:

– Hayır ya Rabbi! Beni o adam gibi yapma!

Anne, çocuğunun konuşmasına çok şaşırmıştı. Bu şaş- kınlığı, ona oğlunun ne dediğini unutturmuştu.

Çocuk annesini emmeye devam ediyordu. O anda bir gürültü koptu. Birkaç adam hizmetçinin birini tartaklıyor ve ona,

– Seni zinâkâr kadın seni! Hem zinakârsın, bu yetmi- yormuş gibi bir de hırsızlık yapıyorsun. Çek git buralardan, diyorlardı.

Kadın ise bu suçlamaları reddediyor, bir yandan ağlıyor, bir yandan da şöyle diyordu:

– Hayır, bana iftira atıyorsunuz. Ben suçsuzum. Dedik- lerinizin hiçbirini yapmadım.

Annesi, bu manzarayı görünce,

– Allah’ım! Benim çocuğumu bu kötü kadın gibi yap- ma, diye dua etti.

Çocuk yine emmeyi bıraktı ve Allah’ın izniyle bir kere daha konuştu:

– Hayır ya Rabbi! Beni bu hizmetçi hanım gibi yap.

Annesinin şaşkınlığı bir kat daha artmıştı. Çocuğuna dö- nerek ona, kendi yapmış olduğu duaların tam tersini niye yaptığını sordu. Çocuk şöyle dedi:

– Anneciğim! Görünüşe sakın aldanma. Senin imrene- rek baktığın o adam, zalimin biriydi. Bundan dolayı ben, onun gibi olmak istemedim. Hizmetçi kadın ise doğru söylüyordu. O iddia edildiği gibi kötü fiillerin hiçbirini yapmamıştı. Aynı zamanda çok ahlâklı bir insandı. O yüz- den ben de onun gibi olmak istediğimi söyledim.

Kıssadan Hisse

1. Etrafta görtüğümüz şeyler, görünüş itibariyle her za- man bizi aldatabilir. O yüzden Rabbimiz’den bir şey ister- ken hakkımızda en hayırlısını istemeliyiz.

2. Şeytanın insanı kandırmak için kullandığı silahlardan birisi de bâtılı hak, şerri hayır gibi süsleyerek insanın ha- yal ve vehmine arz etmesidir. İlahî hükümlerin neticeleriyle alakalı bütün güzelliği ve yasaklanan şeylerin neticesindeki bütün çirkinlikleri anlayıp idrak etmek için, mevcut akıl ve kazanılan tecrübeler yeterli değildir. Durum böyle olmak- la beraber şeytan, insanları bunlar hakkında da gönülleri- ne göre hükmetmeye teşvik eder. Onun teşvikine kanan ve aldanan insanlar, “Fenalık görmemek için fenalığı tec- rübe etmek veya zehirin öldürücü olduğunu bilmek için ondan tatmak gerekir” gibi akıl ve muhakemenin asla cevaz veremeyeceği pek çok mantıksızlığı birden yapıp aldanırlar.

3. Bu kıssa, Efendimiz’in şu hadisini de akla getirmekte- dir: “Nice saçı başı dağınık insanlar vardır ki onlar Allah’a yemin etseler Allah onları yeminlerinde doğru çıkarır.” Dolayısıyla insanların dış görünüşlerine aldanmamalı, insanları içlerindeki niyete, samimiyetlerine ve amellerine göre değerlendirmeliyiz.