Müslümanlar Hz. Hüseyin’i (r.a.) neden çok sever?

Müslümanlar Hz. Hüseyin’i (r.a.) neden çok sever?

İbn-i Abbas (r.a) şu muhabbet dolu hâdiseyi nakleder:

Resûlullah Efendimiz, Hz. Hüseyin’i omzuna almış taşıyorlardı. Bir adam:

“–Ne güzel bir bineğe binmişsin ey yavrucuğum!” dedi. Bunun üzerine Nebiyy-i Ekrem Efendimiz de:

“–O da ne güzel bir süvâridir!” buyurdular. (Tirmizî, Menâkıb, 30/3784)

Resûlullah Efendimiz onun ne güzel bir kul olduğunu haber vermişlerdir. Bu sebeple bütün mü’minler Hz. Hüseyin’i çok severler. Ancak bunun da bir sınırı vardır. Haddi aşmak, iyiyi kötüye, güzeli çirkine çevirir. Hz. Hüseyin’in muhabbetini, onu bize tanıtan Allah Resûlü’nün önüne geçirmek, büyük bir saplantı, büyük bir sapıklıktır. Allah Rasûlü’nün bir sevdiğini sevmek için diğer sevdiklerine hakâret etmek, aklın kabul etmeyeceği bir harekettir. Böyle bir sevgi, Allah Resûlü’nün sevgisini değil ancak buğzunu kazandırır.

PEYGAMBERİMİZİN DİZİNDE UYUTTUĞU ÇOCUKLAR

Üsâme bin Zeyd (r.a) şöyle anlatır:

“Bir gece bir ihtiyacım için Peygamber Efendimiz’in kapısını çalmıştım. Resûlullah Efendimiz kapıya çıktılar. Ne olduğunu bilmediğim bir şeyin üzerini sarıp örtmüşlerdi. İşimi bitirince:

«‒Bu üzerini sarıp örttüğünüz şey nedir ey Allah’ın Resûlü!” diye sordum. Efendimiz örtüyü açıverince bir de ne göreyim, Efendimiz’in dizleri üzerinde Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin (r.a)! (Allah’ın selamı onların soyuna ve nesline olsun!)

EHL-İ BEYT’İ SEVMENİN FAZİLETİ

Resûlullah şöyle buyurdular:

«‒Bunlar benim torunlarım ve kızımın oğullarıdır. Allah’ım ben onları seviyorum Sen de onları sev, onları sevenleri de sev!” (Tirmizî, Menâkıb, 30/3769. Krş. Buhârî, Menakîb, 27; Müslim, Fedâilu’s-Sahâbe, 56, 57)