HAMALLIK YAPAN HALİFE : HZ ÖMER

Halife Hazret-i Ömer bir gece şehri dolaşırken, bir ev­den çocukları iki gündür aç olan annenin feryadını du­yar.

— Yavrularım, Allah sizin hakkınızı Ömer’den sorsun! Bu sözü işiten halife kapının Önünde titremeye başlar. İçeriye seslenir:
— Ömer’den ne istiyorsun? — Sen ne soruyorsun, dost musun, düşman mısın?
— Allah için, dost olarak soruyorum.

— Ömer’den şunu istiyorum: Bu çocukların babasını askere gönderdi. İki gündür çocuklarım aç, ocağım üzeri­ne tencere koydum, suyu karıştırıyorum. Yemek pişiriyo­rum diye onları avutuyorum. Dün uyutmuştum. Ama bugün açlıktan uyuyamıyorlar. Birbirlerine sarılmış hal­de sızlanıp duruyorlar.
— Peki, Ömer’e haber verdin mi?
— Neyi haber vereyim? Adamlarımızı askere almayı bi­liyor da, gerideki çocukların durumunu hiç düşünmüyor mu? İnsanlara baş olmak, başa belâ olmak mıdır? Hazret-1 Ömer ağlayarak evine koşar. Arkasına bir çu­val un eline bir teneke yağ alıp kadının evine gelirken karşısına sahabelerden bir zat çıkar.
— Ey mü’minlerin Emiri, bu ne hal, nereye koşuyor­sun? Ver şu tenekeyi ben taşıyayım.
— Yok vermem, bunlar Ömer’in günahlarıdır. Bugün yükümü alırsın ama, yarın Allah’ın huzurunda günahla­rımı alamazsın. Bırak da ben taşıyayım. Eve girip çuvaldan biraz un çıkarır, tencereye koyar. Sönmek üzere olan ateşi üflerken sakalının bir tarafı ha­fifçe yanar. Un çorbası pişirip çocukların kamını güzelce doyurur. Çocukların annesine de:

— Yarın mutlaka Halife’yi göreceksin der. Kadın tanımadığı bu yabancı adamın yaptığı iyilikler­den dolayı, son derece memnun olur. Evden çıkarken ar­kasından söyle konuşur:

— Allah Ömer’in yerine başımıza seni geçirsin. Halife Ömer hiç sesini çıkarmadan oradan ayrılır. Sa­bahleyin kadın halifenin yanına gider; bakar ki kendisine çorba pişiren zat, Halifelik makamında oturmaktadır. O zaman özür dilemeye başlar:

— Kusura bakma Ya Ömer, akşam canımın acısından size acı söyledim, sizi incittim.
— Hayır sen vazifeni yaptın. Ömer suçludur. Asıl siz hakkınızı helâl edin… İşte onlar böyleydi..